Ας εξετάσει ο καθένας τη δουλειά του και τότε θα χαίρεται μόνο για τον εαυτό του και όχι για τον άλλον. —Γαλάτες 6:4
Η τετράχρονη Ελιάνα βοηθούσε τη μαμά της να μαζέψει μερικά από τα πράγματα της Ηλιάνας πριν τον ύπνο. Όταν η μαμά της είπε να βάλει τα ρούχα στο κρεβάτι της, η Ηλιάνα έφτασε στο όριο. Γύρισε, έβαλε τα χεράκια της στους γοφούς της και είπε: «Δεν μπορώ να τα κάνω όλα!» Αισθάνεστε ποτέ έτσι με τα καθήκοντα που σας έχει καλέσει ο Θεός να κάνετε; Είναι εύκολο να νιώθεις ότι κατακλύζεσαι από τη συμμετοχή της εκκλησίας, τη μαρτυρία και την ανατροφή μιας οικογένειας. Μπορεί να αναστενάζουμε με αγανάκτηση και να προσευχόμαστε: «Κύριε, δεν μπορώ να τα κάνω όλα!» Ωστόσο, οι οδηγίες του Θεού δείχνουν ότι οι προσδοκίες Του δεν είναι συντριπτικές. Για παράδειγμα, καθώς ασχολούμαστε με τους άλλους, μας δίνει αυτό το χαρακτηριστικό: «Όσο εξαρτάται από εσάς, ζήστε ειρηνικά με όλους» (Ρωμ. 12:18). Ο Θεός κατανοεί τους περιορισμούς μας.
Ή αυτό: «Ό,τι κάνετε, να το κάνετε με την καρδιά, όπως στον Κύριο» (Κολ. 3:23). Δεν ζητά την τελειότητα για να εντυπωσιάσουμε τους ανθρώπους, αλλά απλώς για να Τον τιμήσουμε με τη δουλειά που κάνουμε. Και ένα ακόμη: «Ας εξετάσει ο καθένας το έργο του και τότε θα χαίρεται μόνο για τον εαυτό του και όχι για τον άλλον» (Γαλ. 6:4). Δεν κάνουμε τη δουλειά μας ως ανταγωνισμός με άλλους, αλλά απλώς για να σηκώσουμε το δικό μας φορτίο. Με σοφία, ο Θεός μάς έχει εξοπλίσει να κάνουμε ακριβώς αυτό που θέλει να κάνουμε—και σίγουρα αυτό δεν είναι το παν!
Μου δίνει δουλειά για να αναζητήσω την ανάπαυσή Του, μου δίνει δύναμη να ανταποκριθώ στην πιο δύσκολη δοκιμασία. Και καθώς περπατώ στην προνοητική χάρη, διαπιστώνω ότι η χαρά με συνοδεύει, με το ρυθμό του Θεού. — Γκούσταφσον
Πηγή: από τον Dave Branon μέσω του odb.org
