Αυτή είναι μια συμβολική ιστορία από την οποία αντλούμε ένα μάθημα Χριστουγέννων που μπορεί να είναι ευεργετικό για τη σωτηρία μας.
Λέγεται για έναν ξυλοσυλλέκτη που μάζευε ξύλα από το δάσος και μια πολύ κρύα μέρα του χειμώνα αποφάσισε να ανάψει το τζάκι με ξύλα για να ζεσταθεί.
Ένα κομμάτι ξύλο ζήτησε επίμονα να μην το πετάξουν στη φωτιά, αλλά αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν ήταν χρήσιμο και είχε προετοιμαστεί για αυτόν τον σκοπό.
Τον παρακάλεσε, λέγοντας ότι ήταν ακόμα σε καλή κατάσταση, έχει καλή δομή και δεν του αρέσουν οι φλόγες και η φωτιά.
Το επέπληξε και το έβρισε λέγοντας: «Δεν αξίζεις τίποτα και δεν έχεις αξία».
Σε αυτό το σημείο, ένας αξιοσέβαστος γέρος παρενέβη στην πορεία της συζήτησης και ζήτησε από τον ξυλοσυλλέκτη αυτό το ξεχασμένο ξύλο, αλλά η άρνηση επικράτησε. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ο γέρος ήταν να προσφερθεί να αγοράσει τα ξύλα.
Ο συλλέκτης ξύλου ζήτησε ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό και είπε στον σοφό γέρο: «Έχεις πληρώσει πολύ μεγάλο τίμημα για κάτι που δεν αξίζει όλο αυτό».
Μόλις ο γέρος παρέλαβε το ξύλο, πήρε το μαχαίρι του και άρχισε να χαράζει, κόβοντας τις άκρες του και καθαρίζοντας το, κάνοντας το ξύλο να τον παρακαλεί να το αφήσει ήσυχο, χωρίς όλο αυτό τον πόνο.
Ο γέρος του έλεγε με ευγενικό τρόπο, «Περίμενε λίγο…» συνεχίζοντας τη δουλειά του να το σκαλίζει και να το τρυπάει ενώ ούρλιαζε από τον πόνο.
Η απάντηση έμεινε. “Περίμενε.”
Ο γέρος σκάλισε πιο βαθιά, ζητώντας όλη την ώρα από το ξύλο να κάνει υπομονή.
Μετά από λίγα λεπτά, ο σοφός άρχισε να αγκαλιάζει αυτό το ξεχασμένο κομμάτι ξύλου που είχε προετοιμαστεί για τον θάνατό του από τη φωτιά.
Έβαλε το στόμα του στο άνοιγμά του, φυσώντας όμορφες μελωδίες.
Έκανε τον ξυλοσυλλέκτη και όλους τους περαστικούς να το θαυμάσουν γιατί έγινε ένα υπέροχο φλάουτο από το οποίο έβγαιναν όμορφοι ήχοι και μελωδίες σε σημείο να ανατριχιάζουν τον κόσμο στο άκουσμα τους.
Ο συλλέκτης ξύλου είπε: «Τι έκανες σε αυτό το κομμάτι ξύλου; Είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό και όμορφο! Μπορώ να το πάρω πίσω;»
Ο γέρος απάντησε: «Όχι, και χίλιες φορές, όχι. Είναι δικό μου.”
Αυτή είναι η ιστορία μας με τον Ιησού Χριστό. Αυτό είναι το μάθημα των Χριστουγέννων.
Ήμασταν όλοι στην αμαρτία, ριγμένοι στο θάνατο και τη φωτιά. Αλλά ο Χριστός αρνήθηκε να μας αφήσει, έτσι ήρθε στη γη μας ως ένα υπέροχο παιδί, μεγαλύτερο από όλους τους σοφούς και ηλικιωμένους του κόσμου. Πλήρωσε πολύ μεγάλο τίμημα για εμάς. Θυσίασε τον εαυτό Του, κατεβάζοντας τον εαυτό Του από την υψηλή του δόξα και παίρνοντας σαν πικρό σταυρό σώμα σαν το δικό μας, για να υψώσει τη φύση μας.
«Ο Θεός έγινε σάρκα για να κάνει τον άνθρωπο θεϊκό». Έχυσε το αίμα Του ως τίμημα από τη στιγμή της εν σάρκα γέννησής Του.
Ανέβηκε στον Παράδεισο αφού μας αναμόρφωσε, γνωρίζοντας ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να μας τσιμπήσει και να μας κλαδέψει λίγο, και θα μπορούσε να μας κόψει σοβαρά τα εξογκώματα, αλλά στο τέλος, θα γίνουμε υπερβαίνοντες από όλους τους αυλούς του κόσμου. Έτσι, γινόμαστε Μεσσιανοί εν Χριστώ, όπου το Άγιο Πνεύμα φυσά μέσα μας τη μελωδία της δόξας Του γνωρίζοντας «ότι οι πόνοι του παρόντος δεν μπορούν να μετρηθούν με τη μελλοντική δόξα που θα γνωστοποιηθεί μέσα μας».
Έτσι, γινόμαστε Βασιλεία, Ουράνια, Θεϊκές και υπέροχες μελωδίες και τραγούδια που υμνούν τον Θεό που χαμήλωσε τον εαυτό Του σε σπαργανά σαν σάβανα, αγοράζοντας μας με το ευγενικό Του αίμα μέσω της Ενσάρκωσής Του.
Ο Ιησούς γεννιέται… Γεννιέται… για να γεννηθούμε μέσα Του για να μεταμορφωθούμε σε θεϊκές μελωδίες. Και έτσι, καθώς από τώρα ξεκινά μέσα μας η πομπή της Ουράνιας Βασιλείας. Αμήν.
Πατήρ Αγάπιος Ναούς – Εκκλησία Αγίου Ηλία για τους Έλληνες Ορθοδόξους – Rabieh– Mtayleb
