Ήταν 1999 όταν η Mona Prudy πήγε στη Γουατεμάλα για να τρέξει έναν μαραθώνιο. Εργαζόταν ως κομμώτρια, ξεπέρασε το διαζύγιο και μεγάλωνε μόνη της τρία παιδιά κάτω των πέντε ετών. Εκείνη την ώρα, η Μόνα χάλαγε τα παιδιά της. Ένιωθε ένοχη επειδή δεν είχαν δύο γονείς όπως τα συνηθισμένα παιδιά. Η Μόνα ξόδεψε πολλά χρήματα σε ανούσια πράγματα.
Αργότερα περιέγραψε αυτά τα αντικείμενα ως «ασήμαντα», επειδή έδωσαν τόσο κακό παράδειγμα για τα παιδιά της. Ενώ έτρεχε τον μαραθώνιο, συνάντησε μια ομάδα παιδιών βουτώντας τα πόδια τους σε κολλώδη μαύρη γκαζόν φτιαγμένη από χώμα. Αργότερα έμαθε ότι το κάνουν αυτό επειδή δεν έχουν παπούτσια.
Αυτό το γκάζι έπρεπε να προστατεύει τα πόδια τους ενώ περπατούσαν στους ζεστούς δρόμους. Αργότερα εκείνη την ημέρα, η Μόνα συνάντησε έναν Αμερικανό ορθοπεδικό χειρουργό που επισκεπτόταν το χωριό. Της είπε ότι αν αυτά τα παιδιά είχαν παπούτσια να φορέσουν, θα ήταν λιγότερη ανάγκη να ταξιδεύει συχνά στην περιοχή. Οι επισκέψεις του ήταν για να πραγματοποιήσει ακρωτηριασμούς μολυσμένων μελών παιδιών. Πετώντας πίσω στο σπίτι, η Μόνα σκεφτόταν ξανά και ξανά αυτή τη συνάντηση. Σκέφτηκε τα δικά της παιδιά που είχαν πολλούς τόνους παπούτσια. Κάποια δεν τα φοράνε καν.
Οργανώνει σωστά τις προτεραιότητές της; Προσευχήθηκε και ζήτησε από τον Κύριο για φώτιση: «Πες μου πώς μπορώ να βοηθήσω αυτά τα παιδιά!» Η Μόνα ήταν αποφασισμένη να κάνει κάτι γι’ αυτό. Μόλις έφτασε στο σπίτι της, η Μόνα είπε αυτή την ιστορία σε γείτονες, φίλους, συγγενείς και γειτονικά σχολεία καθώς και στα δικά της παιδιά.
Μάζεψε πολλά παπούτσια — τόσα πολλά που το γκαράζ της ξεχείλιζε! Κατά τη διάρκεια της περιόδου των Χριστουγέννων, η Mona πέταξε πίσω στη Γουατεμάλα. Δώρισε τα παπούτσια σε ένα ορφανοτροφείο κοντά στην πόλη. Όταν έφτασε, τα παιδιά μαζεύτηκαν γύρω της, ξυπόλητα. Η καλόγρια είπε στη Mona ότι αυτό μπορεί να είναι το μοναδικό τους χριστουγεννιάτικο δώρο φέτος. Η Μόνα συγκινήθηκε πολύ κατά τη διάρκεια της αποστολής της και ένιωσε την περηφάνια της ολοκλήρωσης.
Ωστόσο, η ιστορία δεν τελείωσε. Καθώς έφευγε, η μοναχή έκανε μια ερώτηση που άλλαξε την πορεία της ζωής της: «Πότε θα επιστρέψεις;» Πίσω στο Σικάγο, η Mona ίδρυσε τον οργανισμό «Share Your Soles». Ο μόνος στόχος είναι να παρέχουμε απαλά φορεμένα παπούτσια σε όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη σε όλο τον κόσμο! Εκκλησιαστικές ομάδες, στρατεύματα προσκόπων, οργανώσεις πολιτών, πολλοί άνθρωποι πρόσφεραν τα πάντα, από παντόφλες μέχρι σανδάλια και παπούτσια για τρέξιμο.
Στον οργανισμό προσφέρθηκε χώρος αποθήκης από μια τοπική επιχείρηση ακινήτων, την CenterPoint Properties. Τα παπούτσια πλύθηκαν και λευκάνθηκαν. Τα παπούτσια φόρεμα γυαλίστηκαν από εθελοντές από περισσότερες από 30 πολιτείες που διοργανώνουν πρόσθετες εκδηλώσεις συγκέντρωσης παπουτσιών. Το “Share Your Soles” μεγάλωσε τόσο πολύ που η American Airlines προσφέρθηκε να τα πετάξει σε ιστότοπους διανομής σε όλο τον κόσμο δωρεάν! Η οργάνωση μπόρεσε να στείλει 13.000 ζευγάρια παπούτσια στα θύματα της Κατρίνας της Νέας Ορλεάνης και 15.000 σε θύματα της Σρι Λάνκα στην Ταϊλάνδη.
Τα τελευταία 11 χρόνια, πάνω από ένα εκατομμύριο ζευγάρια παπούτσια έχουν παραδοθεί στην Κεντρική Αμερική, τη Νοτιοανατολική Ασία, την Καραϊβική, την Απαλαχία, την Αφρική, την Ανατολική Ευρώπη, την American Indian Reservations και την Ινδία. «Δεν υπάρχουν όρια. Χωρίς σύνορα. Το Share Your Soles δεν είναι πολιτική οργάνωση. Δεν έχουμε καμία θρησκευτική πίστη. Δεν ισχυριζόμαστε ότι γνωρίζουμε τις αιτίες της φτώχειας σε όλο τον κόσμο. Ξέρουμε μόνο ότι υπάρχει και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε». «Μου αρέσει να παραδίδω παπούτσια και μερικές φορές φέρνω και τα παιδιά μου μαζί.
Είναι ο νέος μου τρόπος να τους κακομαθαίνω—δείχνοντάς τους πόσο ευλογημένοι είμαστε που μπορούμε να βοηθήσουμε άλλους. Απλώς το λατρεύουν και ξεπερνά οτιδήποτε μπορούσα να τους αγοράσω! Επισκεφτείτε το shareyoursoles.org. Εξετάστε το ενδεχόμενο να προσφέρετε εθελοντικά ή να συνεισφέρετε. «Ένα δολάριο αγοράζει αρκετό απορρυπαντικό για να πλύνει ένα φορτίο (30 ζευγάρια παπούτσια). Δέκα δολάρια πληρώνουν για τη συσκευασία 50 ζευγαριών παπουτσιών. Κάντε το οικογενειακό, σχολείο ή εκκλησιαστικό έργο. Και να θυμάστε, δεν είναι μόνο τα παπούτσια. Τα παπούτσια που θεωρούμε δεδομένα μπορούν να έχουν βαθύ αντίκτυπο στη ζωή ενός παιδιού: μπορεί να είναι μια μορφή μεταφοράς, ένα μέσο εκπαίδευσης (μερικά παιδιά δεν γίνονται δεκτά στο σχολείο χωρίς παπούτσια) και μια πηγή αυτοεκτίμησης. Ένα ζευγάρι παπούτσια μπορεί να τα σημαίνουν όλα αυτά. Μπορούν να αλλάξουν μια ζωή».
Πηγή: shareyoursoles.org
