Ο Έρικ πάλευε με έναν εθισμό και το ήξερε. Οι φίλοι και τα μέλη της οικογένειάς του τον ενθάρρυναν να σταματήσει. Συμφώνησε ότι θα ήταν το καλύτερο για την υγεία και τις σχέσεις του, αλλά ένιωθε αβοήθητος. Όταν οι άλλοι του είπαν πώς είχαν εγκαταλείψει τις κακές συνήθειές τους, εκείνος απάντησε: «Χαίρομαι για σένα, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω! Μακάρι να μην είχα μπει ποτέ στον πειρασμό από την αρχή. Θέλω ο Θεός να αφαιρέσει την επιθυμία τώρα». Μπορεί να συμβεί άμεση απελευθέρωση για μερικούς, αλλά οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν μια καθημερινή μάχη.
Αν και δεν καταλαβαίνουμε πάντα γιατί ο πειρασμός δεν φεύγει, μπορούμε να στραφούμε στον Θεό σε όποιο μονοπάτι βρεθούμε. Και ίσως αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι του αγώνα μας. Μαθαίνουμε να ανταλλάσσουμε τις μάταιες προσπάθειές μας για αλλαγή με την πλήρη εξάρτηση από τον Θεό. Ο Ιησούς μπήκε επίσης στον πειρασμό, όπως και εμείς, έτσι καταλαβαίνει τι νιώθουμε (Μάρκος 1:13). Συμπάσχει με τους αγώνες μας (Εβρ. 4:15) και μπορούμε «να έλθουμε με τόλμη στο θρόνο της χάριτος, για να αποκτήσουμε έλεος και να βρούμε χάρη για να βοηθήσουμε σε ώρα ανάγκης» (εδ. 16).
Χρησιμοποιεί επίσης άλλους, συμπεριλαμβανομένων εκπαιδευμένων επαγγελματιών, για να στηριχθεί στην πορεία. Όποιες και αν είναι οι μάχες που αντιμετωπίζουμε σήμερα, το γνωρίζουμε αυτό—ο Θεός μας αγαπά πολύ περισσότερο από όσο μπορούμε να φανταστούμε και είναι πιστός να έρθει στη βοήθειά μας. Δεν μπαίνουμε στον πειρασμό επειδή είμαστε κακοί. μπαίνουμε στον πειρασμό γιατί είμαστε άνθρωποι.
Πηγή: odb.org
