Όρια σχεδίασης και ο καθορισμός ορίων έρχεται αυτόματα με το πακέτο γονέων! Όλοι οι γονείς αγωνίζονται με την πειθαρχία κάποια στιγμή. Δυστυχώς, πολλοί καταφεύγουν στο ξυλοδαρμό και το χτύπημα για να κερδίσουν τον σεβασμό και να κάνουν τα παιδιά ό,τι τους ζητηθεί.
Στο προηγούμενο τεύχος του «People Are Born To Shine» επισημάναμε δέκα λόγους για τους οποίους το να χτυπάς ενώ πειθαρχείς τα παιδιά είναι λάθος. Παρακάτω υπάρχουν εναλλακτικές που θα φανούν χρήσιμες σε κάθε γονέα!
1- Να είστε σταθεροί. Θέστε λογικά όρια που είναι κατάλληλα για την ηλικία του παιδιού σας. Εξηγήστε αυτά τα όρια με προφορικούς τρόπους και εφαρμόστε τα με σταθερό τρόπο.
2- Να είστε συνεπείς. Εάν επιτρέψετε να πηδήξει στο κρεβάτι τη μια μέρα και το απαγορεύσετε την επόμενη, θα μπερδέψετε το παιδί σας και θα υπονομεύσετε τις προσπάθειές σας να το κάνετε να ακούσει όταν του ζητάτε να κάνει κάτι.
3- Συμβιβασμός. Τα παιδιά δεν μπορούν πάντα να πουν τη διαφορά μεταξύ μεγάλων και μικρών προβλημάτων. Ενδώστε, λοιπόν, σε μερικά μικρά πράγματα που και που (ένα επιπλέον κομμάτι τούρτας γενεθλίων στο τέλος μιας κουραστικής μέρας θα μπορούσε να αποφύγει την οργή). Αυτό θα δώσει στο παιδί ένα αίσθημα ελέγχου και θα το διευκολύνει να ακολουθήσει το πρόγραμμα σε μεγαλύτερα ζητήματα (π.χ. κρατώντας τα χέρια ενώ διασχίζει το δρόμο).
4- Να είστε διεκδικητικοί και συγκεκριμένοι. «Σταμάτα να πετάς το φαγητό σου τώρα». είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από το «Σταμάτα αυτό!»
5- Δώστε επιλογές. Η Kathryn Kvols, συγγραφέας του Redirecting Children’s Behavior, προτείνει ότι εάν το παιδί σας βγάζει όλα τα βιβλία από ένα ράφι στο σαλόνι, θα μπορούσατε να πείτε: «Θα θέλατε να σταματήσετε να χτυπάτε τα βιβλία από το ράφι ή θα θέλατε να φύγετε στο δωμάτιό σου;» Αν σας αγνοήσει, οδηγήστε απαλά αλλά σταθερά το παιδί στο δωμάτιό του και πείτε του ότι μπορεί να επιστρέψει στο σαλόνι όταν είναι έτοιμο να σας ακούσει.
6- Μειώστε τις προειδοποιήσεις. Εάν το παιδί γνωρίζει τους κανόνες, επιβάλετε αμέσως τις υποσχεθείσες συνέπειες. Εάν συνηθίσετε να δίνετε έξι προειδοποιήσεις και τρεις «τελευταίες» προειδοποιήσεις πριν κάνετε οτιδήποτε, το παιδί σας θα μάθει να αρχίζει να ανταποκρίνεται μόνο την όγδοη ή την ένατη φορά που θα ρωτήσετε. Συνδέστε τις συνέπειες απευθείας με την προβληματική συμπεριφορά. Μην ξεχάσετε να εξηγήσετε ξεκάθαρα και απλά τι κάνετε και γιατί: «Σου αφαιρώ το σφυρί γιατί με χτύπησες» ή «Σου ζήτησα να μην βγάλεις αυτό το αυγό από το ψυγείο και δεν το πήρες. άκουσε με. Τώρα θα πρέπει να με βοηθήσεις να το καθαρίσω».
7- Όχι τραπεζικές συναλλαγές. Εάν επιβάλλετε συνέπειες, κάντε το αμέσως. Δεν μπορείτε να τιμωρήσετε ένα παιδί στο τέλος της ημέρας για κάτι (ή ένα σωρό πράγματα) που έκανε νωρίτερα – δεν θα συσχετίσει την ανεπιθύμητη ενέργεια και τις συνέπειές της.
8- Κρατήστε το σύντομο. Μόλις τελειώσει η τιμωρία επιστρέψτε στη ζωή σας. Δεν χρειάζεται να αναθεωρήσετε, να συνοψίσετε ή να βεβαιωθείτε ότι το παιδί κατάλαβε το νόημα.
9- Παραμείνετε ήρεμοι. Οι κραυγές, οι φωνές ή οι κραυγές μπορούν εύκολα να περάσουν τα όρια στη λεκτική κακοποίηση που μπορεί να βλάψει μακροπρόθεσμα την αυτοεκτίμηση του παιδιού σας.
10- Κατεβείτε στο επίπεδο του παιδιού σας. Όταν μιλάτε στο παιδί σας – ειδικά για να επικρίνετε – γονατίστε ή καθίστε. Θα είσαι ακόμα αρκετά μεγάλος ώστε να ξέρει ποιος είναι το αφεντικό.
11- μην κάνετε διάλεξη. Αντίθετα, κάντε ερωτήσεις για να εμπλέξετε το παιδί σε μια συζήτηση για την προβληματική συμπεριφορά: «Είναι εντάξει το κάπνισμα πούρων για τα παιδιά ή όχι;» «Σας αρέσει όταν κάποιος σας σπρώχνει κάτω στο πάρκο;»
12- Επικρίνετε τη συμπεριφορά, όχι το παιδί. Ακόμη και τέτοια φαινομενικά ακίνδυνα σχόλια όπως «Σου το έχω πει χίλιες φορές…» ή «Κάθε φορά εσύ…» δίνουν στο παιδί το μήνυμα ότι είναι καταδικασμένο να σε απογοητεύσει ό,τι κι αν γίνει.
13- Ενισχύστε τη θετική συμπεριφορά. Ξοδεύουμε τόσο πολύ χρόνο στην κριτική των αρνητικών και όχι αρκετό χρόνο για να επαινούμε τα θετικά. Τα εγκάρδια σχόλια του τύπου «Είμαι τόσο περήφανος για σένα όταν σε βλέπω να καθαρίζεις τα παιχνίδια σου», πηγαίνουν πολύ μακριά.
14- Παίξτε παιχνίδια. “Ας δούμε ποιος μπορεί να βάλει τα περισσότερα παιχνίδια μακριά” και “Στοιχηματίζω ότι μπορώ να φορέσω τα παπούτσια μου πριν μπορέσεις” είναι μεγάλα φαβορί. Αλλά φροντίστε να μην αφήσετε περισσότερα παιχνίδια ή να φορέσετε τα παπούτσια σας για πρώτη φορά – τα παιδιά κάτω των πέντε ετών δυσκολεύονται να χάσουν.
15- Αποφύγετε τα ξεσπάσματα. Μάθετε να αναγνωρίζετε τα πράγματα που προκαλούν οργή του παιδιού σας. Τα πιο συνηθισμένα περιλαμβάνουν εξάντληση, υπερβολική διέγερση, πείνα και ασθένειες. Η διατήρηση αυτών των παραγόντων στο ελάχιστο θα βοηθήσει πολύ στη μείωση των θυμών.
16- Χωρίς κούνημα. Μπορεί να φαίνεται σαν ένας λιγότερο βίαιος τρόπος έκφρασης της απογοήτευσής σας από το να χτυπάτε, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Το κούνημα του μωρού σας μπορεί να κάνει τον μικρό εγκέφαλό του να κουδουνίζει μέσα στο κρανίο του, με αποτέλεσμα πιθανώς εγκεφαλική βλάβη.
17- Χωρίς δωροδοκίες. Είναι δελεαστικό να πληρώσεις ένα παιδί για να το κάνεις να κάνει ή να μην κάνει κάτι. Αλλά ο κίνδυνος – και είναι μεγάλος – είναι ότι θα απαιτήσει κάποιο είδος πληρωμής πριν συμμορφωθεί με σχεδόν οτιδήποτε.
18- Να είστε ενήλικες. Το να δαγκώνετε το παιδί σας ή να του τραβάτε τα μαλλιά για να δείξετε ότι το δάγκωμα ή το χτύπημα είναι λάθος ή ότι δεν αισθάνεται καλά, θα έχει μπούμερανγκ.
19- Εγγυημένα. Προσφέρετε τυρί με αυτή τη γκρίνια. Πείτε στο παιδί σας ότι απλά δεν ανταποκρίνεστε στη γκρίνια και ότι δεν θα του δώσετε αυτό που θέλει μέχρι να το ζητήσει με ωραίο τρόπο – και μείνετε σε αυτό.
20- Δώστε ένα καλό παράδειγμα. Αν το παιδί σας δει εσάς και τον σύντροφό σας να μαλώνετε χωρίς βία, θα μάθει να κάνει το ίδιο. Αν σε δει να παραβιάζεις την εξουσία βάζοντας κόκκινα φανάρια, θα κάνει το ίδιο.
Armin Brott, συγγραφέας του The New Father: A Dad’s Guide to the Toddler Years
