Eeb bemoediging door Martha Williams .
Iemand deelde met mij een Indiaanse legende. Ik weet niet of het een echte Native American legende is, maar het is een interessante les over Gods liefde voor ons.
Een vader neemt zijn zoon mee het bos in, blinddoekt hem en laat hem alleen. De jongen moet de hele nacht op een rots zitten en mag de blinddoek niet afdoen voordat de stralen van de ochtendzon er doorheen schijnen. Hij mag niemand om hulp roepen. Wanneer hij de nacht overleeft, is hij een man. Hij mag de andere jongens niet over deze ervaring vertellen, omdat ieder op eigen kracht volwassen moet worden.
De jongen is van nature doodsbang. Hij hoort allerlei geluiden. Er zijn vast overal wilde dieren om hem heen zijn. Misschien zijn er zelfs mensen die hem kwaad zouden willen doen. De wind waait en de aarde schudt de rots waarop hij zit heen en weer, maar hij blijft stoïcijns zitten zonder de blinddoek af te doen. Alleen zo zou hij een man kunnen worden.
Eindelijk, na een verschrikkelijke nacht, komt de zon tevoorschijn. Hij doet zijn blinddoek af en ontdekt dan dat zijn vader naast hem op de rots zit. Hij had de hele nacht de wacht gehouden om zijn zoon tegen gevaar te beschermen. Het is duidelijk dat de vader in het verhaal bedoeld is om God en zijn trouwe zorg en altijd aanwezige liefde voor zijn kinderen te vertegenwoordigen. En ik stel me voor dat de jongeman ieder van ons vertegenwoordigt. Het kind over wie God waakt en die Hij beschermt terwijl het door dit leven gaat, in de hoop de verschrikkingen van de nacht te overleven, uitgedaagd en geduldig wachtend op de zonsopgang. En wanneer de zon opkomt, ontdekken we dat we helemaal niet alleen zijn geweest, maar dat God ons al die tijd in de gaten heeft gehouden. Het is een mooi verhaal maar de gelijkenis klopt niet helemaal.
Ik zie Gods kinderen niet blindelings door het leven gaan om tenslotte de blinddoek af te doen en verbaasd te zijn dat God altijd bij hen was, bewakend en beschermend. Ik denk dat de kinderen van God door de duisternis komen en in het licht komen, omdat ze al die tijd wisten dat God met hen was. Wetend dat God bestaat, dat Hij van me houdt en met me door de zwaarste beproevingen van het leven leidt, is wat me door de donkere nacht helpt. Wetende dat wanneer ik in het licht stap, Hij er nog steeds zal zijn, dat geeft me hoop.
Wetende dat ik geen examen hoef af te leggen om dat te worden wat ik kan , dat Jezus die test al voor mij heeft afgelegd en voor mij is geslaagd, geeft me moed om door te gaan. Waarschijnlijk is het verhaal bedoeld om ons te leren dat in die tijden waarin de dingen zo moeilijk worden en je je heel ver van God verwijderd voelt, dat niet betekent dat Hij er niet is. Wat de bedoelingen van deze legende ook zijn, één ding is zeker; zelfs in het donkerst van nacht , wanneer je God niet kunt zien, ziet Hij je wel!
Bron: Martha Williamson, atouchofencouragement.com
