Ik garandeer je dat je je het verhaal van The Wooden Bowl morgen zult herinneren, over een week, over een maand… zelfs over een jaar. Het gaat als volgt: een tengere oude man ging bij zijn zoon, schoondochter en vierjarige kleinzoon wonen. De handen van de oude man beefden, zijn gezichtsvermogen was wazig en zijn stap haperde. De familie at samen aan tafel. Maar de bevende handen van de bejaarde grootvader en het slechte zicht maakten eten moeilijk.
Erwten rolden van zijn lepel op de grond. Toen hij het glas pakte, morste er melk op het tafelkleed. De zoon en schoondochter ergerden zich aan de rommel. ‘We moeten iets aan hem doen,’ zei de zoon. ‘Ik heb genoeg van zijn gemorste melk, luidruchtig eten en eten op de grond.’
Dus de man en vrouw dekten een kleine tafel in de hoek. Daar at grootvader alleen terwijl de rest van de familie van hun diner genoot. Omdat grootvader een of twee schotels had gebroken, werd zijn eten geserveerd in een houten kom. Als de familie in opa’s richting keek, had hij soms een traan in zijn ogen als hij alleen zat. Toch waren de enige woorden die het paar voor hem had, scherpe vermaningen als hij een vork liet vallen of eten morste. De vierjarige keek het allemaal in stilte aan. Op een avond voor het avondeten zag de vader zijn zoon spelen met houtsnippers op de vloer. Hij vroeg het kind vriendelijk: ‘Wat ben je aan het maken?’ Net zo lief antwoordde de jongen: ‘O, ik maak een schaaltje voor jou en mama om je eten in te eten als ik groot ben.’ De vierjarige oude glimlachte en ging weer aan het werk. De woorden troffen de ouders zo dat ze sprakeloos waren.
Toen begonnen de tranen over hun wangen te stromen. Hoewel er geen woord werd gesproken, wisten beiden wat er moest gebeuren. Die avond pakte de man grootvaders hand en leidde hem zachtjes terug naar de familietafel. De rest van zijn dagen at hij elke maaltijd met het gezin. En om de een of andere reden leken man noch vrouw er nog iets om te geven als er een vork viel, melk werd gemorst of het tafelkleed vuil werd.
Positief… Ik heb geleerd dat, wat er ook gebeurt, hoe slecht het vandaag ook lijkt, het leven doorgaat en dat het morgen beter zal zijn. Ik heb geleerd dat je veel over een persoon kunt vertellen door de manier waarop hij/zij omgaat met vier dingen: een regenachtige dag, ouderen, verloren bagage en verwarde kerstboomverlichting. Ik heb geleerd dat het maken van een ‘leven’ niet hetzelfde is als het maken van een ‘leven…’ Ik heb geleerd dat het leven je soms een tweede kans geeft. Ik heb geleerd dat je niet met een vangerhandschoen aan beide handen door het leven moet gaan. Soms moet je iets terug kunnen gooien. Ik heb geleerd dat als je geluk nastreeft, het je zal ontgaan, maar als je je concentreert op je familie, je vrienden, de behoeften van anderen, je werk en je uiterste best doet, zal geluk je vinden. Ik heb geleerd dat wanneer ik iets met een open hart beslis, ik meestal de juiste beslissing neem. Ik heb geleerd dat zelfs als ik pijn heb, ik er geen hoef te zijn. Ik heb geleerd dat je elke dag iemand moet aanraken en aanraken. Mensen houden van die menselijke aanraking — hand in hand, een warme knuffel of gewoon een vriendelijk schouderklopje. Ik heb geleerd dat ik nog veel te leren heb.
Bron: inspirationpeak.com
