Ik kon mijn acties niet terugdraaien. Een vrouw had haar auto geparkeerd en blokkeerde mijn weg naar de benzinepomp. Ze stapte uit om wat recyclingspullen af te geven en ik had geen zin om te wachten, dus toeterde ik.. Geïrriteerd zette ik mijn auto in zijn achteruit en reed ik vervolgens er omheen. Ik voelde me meteen rot omdat ik ongeduldig was geweest en niet bereid om (hoogstens) 30 seconden te wachten tot ze verder zou rijden.
Ik verontschuldigde me bij God. Ja, ze had op de daarvoor bestemde plek moeten parkeren, maar ik had vriendelijkheid en geduld kunnen tonen in plaats van botheid. Helaas was het te laat om haar excuses aan te bieden – ze was weg.
Veel van de Spreuken dagen ons uit om na te denken over hoe we moeten reageren als mensen onze plannen in de weg staan. Er is er een die zegt: “Dwazen tonen meteen hun ergernis” (Spr. 12:16). En “Het eert een mens als hij ruzies vermijdt, maar een dwaas doet met elke ruzie mee” (20:3).
Dan is er deze die je recht in je hart raakt: “Een dwaas geeft uiting aan al zijn gevoelens, een wijze houdt ze in toom” (29:11). Wanneer we met God samenwerken en ons aan Hem overgeven, brengt Hij die gave in ons naar boven. Geduld en vriendelijkheid aanleren lijkt soms best moeilijk. Maar apostel Paulus zegt dat het het werk van God is, de “vrucht van de Geest” (Galaten. 5:22-23).
Als we met Hem samenwerken en Hem volgen, brengt Hij die vrucht in ons voort. ‘Verander ons alstublieft, Heer. Maak van mij een zachtaardig persoon, Heer. Iemand die niet snel oordeelt, geef me zelfbeheersing en geduld’. God stelt ons geduld op de proef om zo ons hart te vergroten.
Bron: odb.org
