Tijden veranderen en helaas soms ook woorden! Mijn man en ik proberen zo strikt mogelijk te zijn met onze kinderen als het gaat om televisiekijken. Soms zou ik willen zeggen: “No TV Ever!” ( helemaal geen tv) Ik ken zelfs mensen die hun televisies hebben weggedaan en hun kinderen lijken het prima te doen.
Het is echter een beetje te moeilijk om te zeggen “Geen TV!” als je toevallig je hele carrière hebt gewijd aan het maken van televisieprogramma’s! OK, ik heb geprobeerd televisieprogramma’s te maken waar ik trots op ben en ik geloof niet dat ik iets heb gemaakt dat ik niet aan mijn kinderen zou durven laten zien. Maar ik kan mijn kinderen niet dwingen om naar de negenjarige serie “Touched by an Angel” te kijken!
Aan de andere kant proberen we ons aan een paar stevige tv-regels te houden. Als ik bijvoorbeeld bepaalde woorden (meestal vierletterwoorden) op televisie hoor , pak ik onmiddellijk de afstandsbediening en druk ik op de uit-knop. Ik weet zeker dat je kunt raden welke woorden dit zijn. Maar het zal je misschien verbazen te horen dat sommige van de woorden die ik op televisie hoor en waarvan ik niet wil dat mijn kleintjes het acceptabel vinden, meer dan vier letters bevatten. Een van de meest aanstootgevende woorden die tegenwoordig op televisie worden gebruikt, met name in zogenaamde “kinderprogramma’s”, is het woord “whatever”. Ik weet niet hoe het begon, maar op de een of andere manier werd “whatever” de coole manier om iemand tot zwijgen te brengen en te laten weten dat je niet geïnteresseerd bent.
Het iseigenlijk een andere manier om te zeggen: ik verveel me, het kan me niet echt schelen en trouwens, ik vind je een idioot. Volwassenen zeggen whatever’ tegen kinderen, kinderen zeggen het tegen andere kinderen en- het meest verontrustend voor mij – kinderen zeggen het tegen hun ouders. ‘Ik wil dat je even helpt met de afwas voordat je je huiswerk gaat maken, alsjeblieft.’ “Whatever!” ‘Ik dacht dat we tante Ellen morgen uit zouden kunnen nodigen voor het eten, wat vind je ervan?’ “Whatever!”
Ik heb de laatste tijd veel nagedacht over woorden en over hoe woorden die we gebruiken zoveel over onszelf onthullen. Is het niet vreemd dat een woord als “whatever”dat zoveel positiviteit inhouden kan, nu een verbaal schouderophalen is geworden dat in een keer enige vorm van discussie uitsluit..
De Engelse taal verandert natuurlijk altijd en ik moet niet stil blijven staan bij een ongelukkige transformatie; maar ik geef nog steeds de voorkeur aan de oorspronkelijke oneindige toepassingen van “whatever”. Alles dat goed is, alles dat eervol is, alles dat waar is, alles dat puur is, alles dat mooi is, alles dat een goede reputatie heeft, zegt de Bijbel! Denk daaraan wanneer er iets valt te prijzen of te eren.
Bron: Martha Williamson, touchofencouragement.com, beliefnet.org
